De grondlegger van het huidige Mattheeussens-Wido B.V., Cornelis Mattheeussens, werd geboren te Ossendrecht aan de Aanwas op 31 december 1823. Cornelis begon in 1850 in de ast van zijn vader met de aankoop, het drogen en verhandelen van groene cichorei (peekoffie). In 1853 bouwde hij op de grond van zijn vader een nieuwe drogerij. In deze periode is er contact gelegd met de in Ossendrecht wonende Haagse advocaat, de weledelgeboren heer meester Willem Petrus Cornelis Kneyse de Mey. Hij besloot op zijn grond, naast de paardenstal van Cornelis, een cichoreifabriek te bouwen, welke in 1854 gerealiseerd werd. Dit is het begin van de samenwerking in peekoffiefabricage onder de naam ‘het roode Anker’. De handel draait goed en in 1856 start op de grond van Cornelis, na afbraak van het oude huis van diens vader, de bouw van een nieuwe aanbouw tegen de fabriek van dhr. Kneyse de Mey. In 1864 wordt er omgeschakeld van rosmolen naar op stoomkracht aangedreven machines. In 1873 wordt dhr. Kneyse de Mey uitgekocht door Cornelis. In 1883 overlijdt Cornelis op 60-jarige leeftijd, waardoor er voor zijn weduwe, Maria Catharina Philips, en hun tien (grotendeels minderjarige) kinderen een moeilijke periode aanbreekt, met de fabriek, broederij, handel en alles wat daarbij komt kijken. Vanaf deze tijd wordt de fabriek bekend onder de naam Wed. C. Mattheeussens & Zonen, waarmee de naam Wed. C. Mattheeussens grote bekendheid verwierf door alle officiële- en reclamestukken. Nadat Wed. C. Mattheeussens zich in 1896 terugtrok werden haar zonen Sjef en zijn jongere broer Antoon de directeuren.De Eerste Wereldoorlog (1914-1918) was een stok in de wielen voor de handel met België, vanwege schaarste aan wortelen, maar wel extra koffie-afname vanwege de vluchtelingen en oorlog in de rest van Europa. In deze woelige tijd zou er aanvoer vanuit Zuid-Amerika en Zuid-Afrika zijn geweest. 
Deze handel is later niet voortgezet vanwege hoge invoerrechten en de mindere kwaliteit. In de jaren 1917 tot 1920 draaien de cichoreifabrieken op volle toeren.
In de jaren 1920 zijn er een aantal grote veranderingen doorgevoerd. In 1922 vindt de omschakeling plaats van stoom naar elektriciteit en in 1925 wordt de naam veranderd in N.V. Fabriek van Verbruiksartikelen ‘Het Roode Anker’. Charel en Cornelius Mattheeussens, de zonen van Sjef en Antoon, worden de nieuwe directeuren en vertegenwoordigen hiermee de derde generatie. Door uitbreiding in België van de fabricage van peekoffie en een verhoging van de invoerrechten stagneert de uitvoer naar België. Echter de directeuren van ‘Het Roode Anker’ schakelen op tijd over op bijproducten. In 1926 wordt de mosterdfabriek van de firma Westerlaken uit ’s-Hertogenbosch overgenomen. Later wordt ook de boerderij weer ingeschakeld voor het telen van zilveruitjes. Hiervoor was echter, door de grote vraag, de oogst en productie niet toereikend. Een aanvullend product dat wordt toegevoegd aan het assortiment is piccalilly en het geheel werd op de markt gebracht onder het wettig gedeponeerd handelsmerk ‘Het Roode Anker’. Een reclamegezegde was: ‘Mosterd en piccels zijn zo fijn, het zullen er wel van Mattheeussens zijn’.
In 1930 is het 80-jarig bestaan gevierd, maar verder was deze periode van de economische crisis van 1929-1940 een periode om te overleven. De vraag naar goedkope peekoffie was er zeker, maar de dalende prijzen, verhoogde invoerrechten naar België, werkeloosheid, enz. zorgen voor een concurrentiestrijd om behoud van de peekoffie-afzet. Mattheeussens is een van de weinige fabrikanten die deze periode overleefd heeft.
De Tweede Wereldoorlog (1940-1945) zorgt voor een opleving in de cichorei-industrie, doordat de aanvoer uit het buitenland stopt en de Duitse bezetters alle beschikbare peekoffie opkopen, De fabriek draait op volle toeren. Na de oorlog loopt de productie snel terug. In 1950 wordt in Nederland nog maar 400 ha. wortelen verbouwd, terwijl dit in België op dat moment nog 2.380 ha. is. Drie jaar later zou er in België echter ook nog maar 770 ha. verbouwd worden.
In 1950 wordt het 100-jarig bestaan van N.V. Mattheeussens gevierd. De eerste dag is er een receptie voor de zakenrelaties in hotel ‘De Draak’ te Bergen op Zoom. De tweede dag volgt een receptie in Ossendrecht voor het personeel en de inwoners van Ossendrecht, waarvan vaak vele uit één familie werken bij N.V. Mattheeussens, of ‘Het peekoffie- of mosterdfabriek’ zoals deze in de volksmond werd genoemd.
Op 1 augustus 1966 wordt Raymond (Mon) Mattheussens directeur, na het overlijden van zijn vader Cornelius Mattheeussens. Niet lang hierna wordt het besluit genomen om een overname/fusie aan te gaan met de firma Wim den Ouden uit Hendrik-Ido-Ambacht, één van de conservenfabrieken, gespecialiseerd in zuurwaren, waar al vele jaren handel mee werd gedreven om aan de vraag van zuurwaren te voldoen. In augustus 1968 worden de laatste potten zilveruien in Hendrik-Ido-Ambacht geproduceerd en de laatste peekoffie in Ossendrecht gebrand. De machines verhuizen naar Ossendrecht en ook familie Den Ouden vestigt zich in Ossendrecht en omliggende plaatsen. Dhr. A. den Ouden wordt vanaf 28 december 1968 mede-directeur en wordt de bedrijfsnaam gewijzigd in Mattheeussens-Wido N.V.. Op 12 december 1972 wordt de bedrijfsnaam gewijzigd in de huidige naam Mattheeussens-Wido B.V. . In de daaropvolgende jaren wordt er veel geïnvesteerd in machines en gebouwen, waardoor het personeelsbestand snel verminderd. Op 1 juni 1977 treedt dhr. A. den Ouden terug als directeur.
In 1991 wordt de (oude) voorzijde van de fabriek gesloopt, waarbij meteen de brander van de stoomketel vervangen wordt en van zware en middel-zware stookolie wordt overgegaan op het veel milieuvriendelijkere aardgas. Hiermee verdwijnt ook het laatste stukje uit de peekoffietijd. De jaren na 1990 zijn zware tijden voor de zuurwarenfabrikanten en veel collega-bedrijven verdwijnen.
Op 28 juli 2006 wordt Cees Mattheussens, zoon van Mon, mede-directeur, waardoor de vierde en vijfde generatie nu gezamenlijk het beleid voeren.
Mattheeussens-Wido B.V. is als één van de weinige producenten binnen Nederland en België, die gespecialiseerd is in zuurwaren in consumentenverpakking, overgebleven. Hierdoor heeft Mattheeussens-Wido B.V. in de laatste jaren grote omzetsprongen kunnen realiseren. Anderzijds stijgt de consumptie van zuurwaren de laatste jaren niet meer, en neemt deze zelfs langzaam af.
Door vele en grote investeringen in de loop van de jaren in zowel gebouwen als machines staat er nu een uiterst moderne fabriek, die klaar is voor de komende jaren. Er is een indrukwekkende klantenkring opgebouwd met verschillende toonaangevende supermarkten in Europa en daarbuiten.
We zijn trots op de rijke geschiedenis van ons bedrijf en wat we bereikt hebben. We hebben de tand des tijds tot dusver doorstaan en kunnen met recht zeggen dat we in hart en nieren een typisch Nederlands familiebedrijf zijn.
Voor de geschiedenis tot 1968 is gebruik gemaakt van “Peekoffie uit Ossendrecht” uit 1996, geschreven door P.J. van den Bussche en uitgegeven door Heemkundekring “Het Zuidkwartier”. Hiervoor onze dank.